Recensie
Zes jaar geleden kwam daar ineens dé space-jazz disco opus van het nieuwe millenium overgewaaid vanuit Melbourne, Australië. Het werkelijk briljante, eindeloos pulserende en vloeiende The Magnificent Moon, openingsnummer van debuutplaat Phase, was een eye-opener en bleek een vroege voorspeller van een steeds vaker terugkomend space-jazz geluid, geënt op de synths en fusion uit de jaren 70. Opvolger Automatic trok gek genoeg redelijk stilletjes aan ons voorbij en inmidels zijn we al bij deel drie, Chorus. Het begint al meteen goed met fijne percussie, stemeffecten en -harmonieën en geweldig fladderende synthesizers die rechtstreeks lijken te komen uit de oude computerexperimenten van een Electronic System of Sekitō Shigeo. Het viertal laat wederom horen een geweldig gevoel te hebben voor pakkende melodieën met een psychedelisch karakter. Hoogtepunten zijn de twee epossen van ruim 9 minuten, waaronder titelnummer Chorus. Een sonische trip naar andere tijden en kosmische oorden. Grote tip! (Stef Mul)
