WELCH, GILLIAN & DAVID RAWLINGS

Al zo’n dertig jaar maken ze samen muziek, maar dit is pas de tweede plaat met allebei hun namen op de hoes – en de eerste met origineel materiaal in dertien jaar. Onder de naam van Gillian Welch hebben ze een bescheiden reputatie opgebouwd met een tijdloos mooie mix van country, bluegrass en Amerikaanse folk, zoals op hun debuut Revival, Time (The Revelator) en The Harrow & The Harvest. Ook op Woodland – genoemd naar, of opgedragen aan hun studio die een paar jaar terug bijna werd verwoest door een tornado – komen ze met liedjes die klinken alsof ze er altijd al geweest zijn. Liedjes ook, die worden gezongen door stemmen die zo goed bij elkaar passen zoals je het zelden hoort. De meeste worden gezongen door Welch met achtergrondzang van Rawlings, maar op Turf The Gambler – dat een oudje van Dylan had kunnen zijn – zijn de rollen omgedraaid. Dat geldt ook voor het melancholieke Hashtag, met de droogkomische observatie dat het waarschijnlijk slecht nieuws is als namen als die van hun ooit gekoppeld worden aan een hashtag. Op het bitterzoete What We Had wisselen ze de coupletten dan weer af. Ook prachtsongs als Lawman, The Bells And The Birds en North Country moeten genoemd worden. Wat verder opvalt is dat de muziek minder sober aangekleed is dan voorheen, met af en toe drums, strijkers, fiddle of een pedal steel. Een slotopmerking over hooggespannen verwachtingen die worden ingelost is dan ook op zijn plaats. (Louk Vanderschuren)