‘All my friends are sick or dyin’ and I’m here all by myself, all I got left is is a headful of memories and a thought of my upcoming death.’ Zo somber en desolaat als op Life Death Love And Freedom klonk de nu 56-jarige John Mellencamp nog niet eerder. Naar verluidt zijn de teksten niet autobiografisch, maar ze klinken wel alsof ze uit het diepst van zijn ziel komen. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de inbreng van producer T-Bone Burnett, wiens gouden hand (en gitaarspel) duidelijk hoorbaar is en die bovendien het beste in Mellencamp heeft weten boven te halen. Meer nog dan op het uitstekende Trouble No More (2003) put John Mellencamp op Life Death Love And Freedom uit de Amerikaanse blues- en folktraditie, waardoor de plaat onder meer Springsteen’s Nebraska, de vorig jaar verschenen duoplaat van Robert Plant en Alison Krauss, en de eerste en laatste albums van Bob Dylan in herinnering roept. Er kan geen enkele twijfel over bestaan dat deze ongelooflijk mooie plaat een van de allerbeste uit Mellencamp’s inmiddels ruim dertig jaar lange carrière is.
