AKPRO, SAM

LUISTERTRIP APR 2025 // Oplettende bezoekers van festivals als Left of the Dial en London Calling kennen deze debutant al. Sam Akpro, een vrij ongrijpbare artiest uit Zuid-Londen waar niet echt een genrelabel op te plakken is. Het neigt het meest naar avontuurlijke en avant-gardistische indie, waarbij het atmosferische gevoel voorop staat. Zijn debuutalbum Evenfall voelt als een donkere Londense nacht, dromerig en psychedelisch. De verbeeldende titeltrack vat het overkoepelende sentiment goed samen: een track over het leven in een grote stad als Londen. Omringd door miljoenen personen. Je voelt jezelf verdwijnen naar de achtergrond. Het klinkt een beetje als de Man Alive!-era van King Krule, met de toevoeging van subtiele elektronica. Maar het bespreken van één track doet dit geen eer aan de veelzijdigheid van Sam Akpro, die met vlagen ook juist punky en energiek klinkt. Luister maar naar ‘Death By Entertainment’, met die dikke baslijn en dat catchy refrein. Of de grungy gitaren op het refrein van ‘Chicago Town’. Heel vet. Sam Akpro is er eentje om in de gaten te houden. Evenfall is namelijk echt een indrukwekkend debuut van een artiest die al vroeg in zijn carrière durft te experimenteren en verrassen. (Daan van Eck)

Interview
(Door: Daan van Eck)


Intro
Aan de vooravond van de releaseparty van zijn debuutalbum vertelt de ingetogen Sam Akpro over zijn muziek. Festivalbezoekers op Left of the Dial en London Calling zijn al kort voorgesteld aan zijn avant-gardistische en genrebuigende indie, maar nu is het tijd voor het echte werk. De releaseparty van Evenfall vindt, volledig in character, plaats in een streetwear- en skatewinkel in Brick Lane, Londen. De stad waar Sam Akpro zijn hele leven heeft gewoond, skatend opgroeide tussen andere muzikanten, en bovenal een stad waar Evenfall een product van is.

Londen: een muziekstad
Vanuit zijn woonkamer in Zuid-Londen verontschuldigt Sam Akpro zich al snel: ‘Ik ben nogal introvert en vind het lastig om in woorden over te brengen wat ik denk en voel, dus bear with me.’ Hij onderschat zichzelf. Gevraagd over Zuid-Londen begint hij duidelijk en enthousiast te vertellen over zijn jeugd. Aan passie geen gebrek, zeker niet als het gaat over zijn stad: ‘Als ik hier niet was opgegroeid, was ik misschien niet eens artiest nu. Tot mijn zeventiende was ik helemaal niet bezig met muziek, ik wilde gewoon skaten. Maar het voelt alsof iedereen muziek maakt in Zuid-Londen. Ik kwam er vanzelf mee in aanraking. Ik was aan het skaten en de rest was aan het freestylen.’

Trots vertelt hij over de andere muzikanten die hij tegenkwam in het skatepark. Vrijwel allemaal hiphopartiesten. ‘Ondertussen luisterde ik naar Londense helden als Nines en K Trap, twee van mijn favoriete artiesten ooit. Ook hiphop. Mensen zijn altijd verbaasd als ik ze dat vertel, omdat mijn muziek heel anders klinkt.’ Sam besloot pianolessen te nemen, schreef zich op school in om viool te leren en begon muziek te produceren. Hij raakte langzaamaan gefascineerd door het sample-gebruik van experimentele hiphopartiesten en kwam in aanraking met Londense punk- en triphopbands als Wu-Lu.

Een dromerige indiecocktail
Heel anders dan de muziek van zijn vrienden in het skatepark in Peckham, is de muziek van Sam Akpro uiteindelijk een soort indiecocktail met een vleugje new wave, punk, dub, jazz en een tikkeltje grunge. Natuurlijk zijn de hiphopinvloeden nooit ver weg, maar toch is deze blend van sounds best opvallend. Al is het in de ogen van Sam ook weer heel logisch: ‘Het is gewoon wie ik ben. Het mooie aan de underground muziekscene in Londen is dat er geen hokjes of grenzen zijn. Ik hoef me niet aan regels te houden, ik heb ook nooit gevoeld dat ik per se een hiphopartiest moest zijn. Ik heb zelfs nog nooit nagedacht over hoe mijn muziek moet klinken. Het komt vanzelf.’

Over het algemeen klinkt het dromerig en atmosferisch. Als een wandeling door Londen. Soms alsof de laatste nachtwinkels net sluiten, de lichten uitgaan en de stad langzaam gaat slapen. Iets wat Sam Akpro, die ‘altijd wakker is’, vaak genoeg heeft meegemaakt. Het is een gevoel dat hij probeert te vangen op ‘City Sleeps’, waar een dikke en funky baslijn vorm geeft aan een verder vrij ongrijpbare track met opvallende drums en gesamplede synths. Maar ook kan Evenfall klinken als een Londen dat zich klaarmaakt voor een energieke nacht, wanneer de clubs de deuren openen. Neem het punky ‘Death By Entertainment’, of het knallende grungy refrein op ‘Chicago Town’. Het is Londen op verschillende tijdstippen, in verschillende jaargetijden. ‘Het album had nooit zo geklonken als het was gemaakt in een andere stad’, vertelt Sam. ‘Het is een album over hoe een busrit door Peckham kan voelen, of een drukke metrorit op de Victorialijn wanneer iedereen van werk naar huis gaat.’

De ondergaande zon
De titel van het debuutalbum vat het goed samen. Evenfall: het moment van de dag waarop de zon langzaam ondergaat en de avond begint. ‘Je moet het zo zien’, legt Sam uit. ‘Het is acht uur ‘s avonds in de zomer, de zon gaat onder, de lucht is oranje. Iedereen is in een goede en rustige mood; de werkdag zit erop en je kan écht even genieten. Je voelt dat iedereen relaxed en vrolijk is. Dat is Evenfall. Ik koos de titel omdat dat sentiment het beste past bij het gevoel dat ik met het album wilde oproepen.’

Want dat is wat het album uiteindelijk is: een verzameling van gevoelens van Sam Akpro. ‘Alles wat je over het album moet weten zit in de muziek. Het is een gevoel. Ik kan dat niet vertalen naar woorden, maar wel naar muziek. De titeltrack moest voor mij voelen als een niet-bestaande plek, waar gebeurtenissen hebben plaatsgevonden en tegelijk nog allerlei mooie dingen moeten gebeuren. Zie je, ik kan dat helemaal niet in woorden overbrengen’, lacht hij. ‘Gevoelens zijn complex, hoe kan je al die complexiteit ooit overbrengen in woorden?’

Veel tracks op Evenfall bestaan daarom ook niet uit veel woorden. De muziek krijgt de ruimte om de hoofdrol op zich te nemen, de zachte en dromerige vocalen van Sam zijn van secundair belang. ‘Het is eigenlijk heel logisch. Ik praat niet veel en ben een rustige jongen. Dat heeft effect op mijn muziek. Evenfall vertelt een verhaal over Londen, het is een ode aan de Londense cultuur. Maar het is niet per se een verhaal in woorden. Ik probeer meer te zeggen via de muziek, op die manier kan ik mezelf ook veel beter uiten. En kunnen jullie me hopelijk veel beter begrijpen.’


Groetjes,


Daan

Evenfall tracklist:
1. I Can't See The Sun
2. Death By Entertainment
3. Chicago Town
4. Evenfall
5. Gone West
6. Tunnel Vision
7. Baka
8. City Sleeps
9. Cherry
10. Cornering Lights