Recensie
Als pianiste kennen we Annelie de Vries vooral van haar werk met Eefje de Visser. Met haar solowerk slaat ze iets meer richting de neo-klassieke nummers. Prachtig sferisch en bepaald niet bang om af en toe wat meer richting elektronische muziek te gaan. Op een enkel nummer na louter instrumentaal, maar juist op de momenten dat er vokalen om de hoek kijken wordt opeens de link met een band als Low ook hoorbaar. Ook de vokale effecten in afsluiter Leaving mogen er zijn. Door de prachtige arrangementen wordt er met een toch redelijk minimale bezetting een enorme spanningsboog neergezet, wat constant uitnodigt om te blijven luisteren. Een dergelijk effect in een toch niet toegankelijk genre bereiken is een prestatie van formaat, waarmee Annelie bewijst beduidend meer te zijn dan alleen de keyboardspeler in een begeleidingsband. (Jurgen Vreugdenhil)
