SLEEP TOKEN

Je houdt van ze of je haat ze. Sleep Token’s vierde album, Even in Arcadia, is andermaal een trip van een luisterbeurt die genres als de alternatievere vormen van met metal laat botsen met schaamteloze pop, R&B’s gevoeligheid en de matematische riffs uit de djent. Onder leiding van de mysterieuze frontman Vessel wordt er weer nieuw terrein gewonnen, waarbij ze tradities weigeren te eren en daardoor andermaal een unieke luisterervaring creëren. Vanaf opener Look To Windwar zit er al aardig wat lengte in de nummers, een track die direct de toon zet met een emotionele opbouw en loodzware riffs. De eerste splijtzwam van een track is Caramel, met zijn zwoele R&B-invloeden – er gaan daar luisteraars afhaken. Andere nummers, zoals de titelsong en Damocles, maken ook gebruik van etherische synths, pianostukken, strijkers en emotioneel geladen zangpartijen, toewerkend naar episch eindes. De metal ligt echt een stukje verder weg en zowel fans als critici zullen verdeeld zijn. Maar de band is eigenwijs. Hun innovatieve werkwijze is echter alleen maar te prijzen en dat ze al die stijlen logisch samen laten komen geeft blijk van hun ongekende brille als muzikanten. Grenzen verleggen is een kunst en slechts weinigen gegeven. De rest volgt vast later. (Stef Mul)