Nog nooit zat een Preoccupations album zo vol met oorwurmen. Op deze verschrikkelijk goed geproduceerde plaat heeft de band een nieuw, fris geluid gevonden dat tegelijkertijd catchy is en toch trouw blijft aan het DNA van deze invloedrijke Canadese postpunkers. Goede (bijna) popnummers, gecombineerd met de kenmerkende donkere stem van Matt Flegel en een duister instrumentaal sausje maken van Ill At Ease een comfortabele donkere deken. (Nijs Flesseman)