Recensie
Je kunt de zusjes Haim niet verwijten stil te hebben gezeten, gezien hun drukke schema als openingsact voor Taylor Swift en allerhande andere projecten, maar het heeft toch aardig lang geduurd voor de opvolger van Women In Music Pt. III uit 2020 het licht zag. Er is ook wel enige tijd in de studio doorgebracht, wat resulteerde in nogal wat uiteenlopende samenwerkingen die we hier nu tegenkomen. Opener Gone en ook All Over Me laten een opvallend stevig geluid horen, waarin hun liefde voor Fleetwood Mac best hoorbaar is, hoewel nooit overheersend. In Relationships wordt vervolgens de afslag genomen naar een R&B Sound, ongetwijfeld door de invloed van producer/songwriter Buddy Ross, die we dan ook vooral kennen van Frank Ocean. Rostam Batmanglij, ooit voorman van Vampire Weekend, brengt een wat meer indie rock geluid mee, en ook Bon Iver is nog van de partij. Dat klinkt misschien wat fragmentarisch, maar juist de altijd scherpe, en vooral herkenbare, vocale samenzang zorgt juist voor een verbindende factor, waardoor het boven alles een HAIM-album is geworden. Wel één die laat horen dat de zussen nog veel meer in hun mars hebben dan eerder gedacht en uitstekend met alle invloeden over weg kunnen. Als kers op de taart wisten ze weer regisseur Paul Thomas Anderson (in wiens film Licorice Pizza Alana Haim de hoofdrol vertolkte) te strikken voor het artwork, waarmee ze in alle opzichten weer een indrukwekkend album hebben afgeleverd. (Jurgen Vreugdenhil)
