De Britse indie bevond zich aan het begin van het nieuwe millennium in een sombere periode. Vastgeroest in een post-Britpop-kater, waarin ingetogen acts zoals Coldplay en Travis het gitaartoneel domineerden, snakte de scene naar iets opwindenders. Gelukkig hadden de tranen geen tijd om te drogen. In 2001 gaven de frisse doe-het-zelf-klanken van The Strokes (en de golf aan andere Amerikaanse garagerockbands die hen volgden) de Britse scene de broodnodige injectie.
Al snel ontstonden er door het hele land bands die een nieuw tijdperk van Britse indie luidden. Het tragische verhaal van The Libertines zette de eerste stap, waarna Franz Ferdinand alles nog verder opstuwde. Maar als de Schotse indie-dancehelden het geluid van 2004 waren, dan was het daaropvolgende jaar voor Bloc Party. Hun opwindende debuutalbum Silent Alarm maakte bij de release in februari 2005 meteen indruk, vol van de combinatie tussen creativiteit en mainstream-appeal. Songs die zowel krachtig als gevoelig waren, in gelijke mate.