Wat krijg je soms toch merkwaardige cds te recenseren. Neem nu Two Way Mirror van Sand Snowman. Sand wie? Inderdaad, een cultfiguur van het zuiverste water die stilletjes in z’n eentje in Londen drie platen in elkaar gesleuteld heeft vol verstilde mystieke songs van een hoog rustgevend niveau. Dat ging rondzingen en langzaam werd de sneeuwman bekender, en nu worden zijn platen alsnog breed uitgebracht op cd. Two Way Mirror is het derde deel van de trilogie en hoe onbekend ook voor ons, frosty the snowman is er wel in geslaagd om Porcupine Tree’s Steve Wilson voor twee tracks te strikken. Dat geeft gelijk een goede indicatie van de muziek want Two Way Mirror klinkt als David Sylvian’s Briljant Trees met Steve Wilson in de begeleidingsband. Okay, niet helemaal van hetzelfde hoge niveau want de compositorische kracht van de zandman is minder. Tegelijkertijd gaat de cd bij vaker draaien steeds meer intrigeren … en is dat niet het teken van een blijvertje?
