Hij is een van de grote talenten van de Britse folkrock: Alasdair Roberts. Sinds hij in 2002 Appendix Out verliet is Roberts in zijn eentje op een grote zoektocht naar de toekomst van een traditioneel genre als de Britse folk. De sfeer en het idioom van de folk heeft Roberts ongemoeid gelaten, maar de context is beduidend anders: moderner en meer pop-gericht. Alasdair Roberts is met zijn Schotse tongval ook beslist, in de beste folktraditie, een verhalenverteller, maar het meest bijzondere aan Spoils is de warmbloedige, elektrische begeleiding die wordt opgefrist door klavecimbel, fiddle, dulcimer en analoge synthesizers. Wat Bonnie Prince Billy en Bill Callahan/Smog zijn voor de moderne Amerikaanse country; zo relevant bewijst Roberts met Spoils te zijn voor de Britse folk.
