Eerlijk gezeg dacht ik dat Every Time I Die na Gutter Phenomenon hun beste tijd wel gehad had. Tenslotte, hoe lang kun je een mix van punk, rock 'n’ roll en metal fris en interessant houden? Gelukkig besloot de band zich niet te binden aan het geluid van die eerste platen en wist ze een sound te ontwikkelen die steeds meer op zichzelf stond. Alle typische elementen zijn er nog wel, alleen klinkt het op New Junk Aesthetic allemaal nog samenhangeder en authentieker. En harder. Het gevoel voor humor is de band ook nog niet kwijt, dus tussen de moordende gitaariffs en overweldigende drums kom je ook weer smakelijke titels als The Marvelous Slut, Who Invited The Russian Soldier en Organ Grinder tegen. Every Time I Die is in topvorm. Longen worden uit het lijf geschreeuwd, trommelvliezen tot gort geblazen en adrenaline op topsnelheid door het lijf gepompt. U bent gewaarschuwd.
