Voor een land dat bekend staat om whisky, woeste rode baarden en opgebakken schapendarmen komt er opvallend veel milde en rustige muziek vandaan. De brave zemelrock van Snow Patrol, de lieflijke kamerpop van Belle And Sebastian en ook Idlewild maakt het niet al te wild. Hoewel de wortels in de punk liggen, bloeit er de laatste jaren toch vooral veel prachtige indie en gitaarpop op uit de band. Op Post Electric Blues keert er echter wel wat van die oude energie terug, wat behalve veel rake gitaarhooks ook een lekker vlot tempo oplevert. Ook tijdens de rustigere momenten blijft het door de sterke composities boeien maar het vlamt allemaal wel weer wat intenser en dat kon de band absoluut gebruiken. Mooi compleet en veelzijdig plaatje.
