MOVIE

Wat is het toch met de oude garde acteurs en hun besluit steeds vaker te gaan voor de wat "makkelijkere" films? Steeds vaker kom je films tegen waarbij de inhoud tragisch afsteekt tegen de genialiteit van de acteerprestaties van de gelauwerde acteurs die er in spelen (vb. Nicholson en Freeman in The Bucket List). Last Chance Harvey van Joel Hopkins is hier ook een goed voorbeeld van. In de hoofdrollen zien we twee Oscarwinnaars, Dustin Hoffman (Rain Man; Tootsie) en Emma Thompson (The Remains Of The Day; Sense & Sensibility), die beide met gemak hun ambacht bedrijven (zowel Hoffman als Thompson werden genomineerd voor een Golden Globe voor Last Chance Harvey). Maar het scenario, over de gescheiden Harvey Shine (Hoffman) die na een dag dat alles tegenzit op het vliegveld Kate Walker (Thompson) tegenkomt, heeft niet veel om handen. Natuurlijk is Last Chance Harvey een fijne wegkijkfilm over twee doorleefde volwassenen die nog één keer geïnspireerd raken door hun wederzijdse aantrekking, maar veel vernieuwend terrein wordt er niet verkent.

En het vermakelijkste is nog wel dat Hoffman met zijn 72 jaar er nog net zo fris uitziet als veertig jaar geleden.