‘Ik volg het spoor van oude schepen. Ver voorbij de evenaar. Ik volg het spoor van wie mij lief is. Zo heeft mijn hart de koers bepaald.’ Als je deze tekst woord voor woord leest en iets meer weet over de schrijver ervan, dan gaat het niet over de liefde voor een persoon. Dan blijkt het uiteindelijk juist te gaan over de liefde voor een land. Stef Bos woont de helft van het jaar in Kaapstad, Zuid-Afrika. Fans weten allang van zijn voorliefde. Zo bracht hij in 2001 bijvoorbeeld de pracht-cd Van Mpumalanga Tot Die Kaap uit. Erop nummers met onderwerpen die zich in dit land afspelen. Veelal in Afrikaans gezongen. Want, zo zegt Bos: ‘Afrikaans maakt mijn hart open’.
Bij zijn meest recente werk Kloofstraat herhaalt Bos deze manier van werken. Gebeurtenissen, gebieden, een boek, de dood (‘My vrou is huistoe, sy is los van die lewe’) of de liefde (Ons Mors Tyd), ieder willekeurig onderwerp wordt door Bos als inspiratiebron aanvaard en hij maakt er een lied over. Wat het resultaat van zo’n tekst is? De meester kan het zelf het best verwoorden.´Ik schrijf in beelden’, zo zegt hij. Ook nu weer kan je niet anders dan die uitspraak steevast beamen. Soms levert het ook nog eens prachtige Nederlandse en Zuid-Afrikaanse zinsneden op: ‘Ik hoorde jouw adem, zacht als de branding van een windstille zee’ of ‘Ik ben soms te blind, om te zien wat ik heb’ of ‘Ek wil praat met ’n vreemde, om myself te verstaan’. Dergelijke tekstregels kunnen, mits goed vertolkt, snijden in de ziel van de luisteraar. En Bos beheerst ook die messcherpe gave tot in de puntjes. Kloofstraat is daardoor een bundeling van liedjes geworden die stuk voor stuk klinken als 24 karaats goudblokjes.
