Ja hoor, Mike Patton heeft weer eens iets bedacht: een album vol Italiaanse popklassiekers uit de jaren ’50 en ’60. En geen vluchtige covertjes, maar indrukwekkende uitvoeringen met 65-koppig orkest. Zoals bekend levert Patton geen half werk en klinkt ook dit project weer adembenemend. De schizofrene brulboei houdt hij deze keer achter slot grendel, waardoor zijn zwoele en verleidelijke kant zich naar hartenlust kan uitleven. Al klinkt Pattons Italiaans niet altijd even authentiek, de broeierige, dynamische orkestraties zorgen ervoor dat de geest van artiesten als Ennio Morriconce, Luigi Tenco en Gino Paoli voor het eerst sinds lange tijd weer echt levendig aanvoelt.
