Recensie
Meer verschillende stijlen en een breder geluid. Dat zou de conclusie kunnen zijn wanneer luisteraars geconfronteerd worden met Tim Knols tweede volwaardige album Days. Het sympathieke talent uit Hoorn blijkt ook na het, ongeveer op alle straathoeken bewierookte debuut, nog immer een groot talent voor de Nederlandse popmuziek te zijn. Oef, wat staan er weer pareltjes op het nieuwe album Days. Echter; mag ik hierbij even een lans breken voor muzikant, liedjesschrijver, annex producent Matthijs van Duijvenbode? Wees niet bang; zonder hem zou Knol zeker nog steeds een talent zijn. Maar Van Duijvenbode (door Knol steevast Duijff genoemd) lijkt de rootsrock van Days in ieder geval een wezenlijke meerwaarde mee te geven. Daar waar hij op het debuut nog maar bij een paar nummers betrokken is, presenteert Duijff zich bij Days als schrijvende partner in crime. Big Star? Neil Young? Eagles? Beatles? Queen? Echt, je hoort het allemaal terug. Meer stijlen dus. En de introductie van een breder geluid. Het maakt Days tot een prachtplaat.
Tracks
Disc 1
1. Gonna Get There
2. Days
3. Shallow Water
4. A First
5. Fire Of Love
6. 1966
7. Years
8. Don't Expect Me Too Soon
9. Do You Leave The Light On?
10. Lies
11. Glory Days, Golden Years
12. A Simple Man
