SHATNER, WILLIAM

William Shatner zal natuurlijk voor eeuwig worden herinnerd aan zijn glansrol als Captain James T. Kirk, gezagvoerder van de Starship Enterprise, going boldly where no man has gone before, in die prachtserie Startrek. Shatner zal wat minder herinnerd worden aan zijn muziekalbums waarop hij niet zozeer zong maar een soort speak-singdeclamatie deed. Daar werd en wordt hij dan ook regelmatig om uitgelachen, onlangs nog in MTV’s Roast. Ook Shatner’s nieuwe dubbelaar Seeking Major Tom, opgebouwd rond het David Bowie nummer Space Oddity dat over het treurige lot van astronaut Major Tom gaat, beloofd weinig goeds aan de cheesy cd-hoes te zien. Maar wacht even, Shatner heeft een ongelofelijke starcast aan zich verbonden die allerhande bekende nummers vertolken, zoals Deep Purple´s Space Truckin´, Pink Floyd´s Learning To Fly, Black Sabbath´s Iron Man en onze eigen Golden Earring´s Twilight Zone: Ritchie Blackmore en Ian Paice (Deep Purple), Lyle Lovett, Steve Miller, Steve Hillage (Gong), Johnny Winter, Bootsy Collins, Patrick Moraz en Steve Howe (Yes), Peter Frampton, Sheryl Crow, Michael Schenker, Edgar Froese (Tangerine Dream), Warren Hayne (Allman Brothers Band), Zakk Wylde (Ozzy Osbourne) en dan heb ik ze nog steeds niet allemaal genoemd. Met zo´n ensemble is het knap te noemen dat Shatner erin slaagt een oersaai album te maken en dat komt doordat hij geen noot zingt maar de songteksten declameert en daardoor als een stoorzender door de goede nummers babbelt. Elke track wordt pas halverwege goed wanneer Shatner zijn waffel houdt en de gasten kunnen soleren. Heel jammer van dit prachtige concept, maar eigenlijk moet je er toch een keer naar luisteren, al is het uit pure nieuwsgierigheid.