Hoewel afkomstig uit Londen, zou het diepe Zuiden van de VS een logischer afkomst zijn voor de Trailer Trash Tracys. De invloeden zijn dan wel terug te voeren naar Angelo Badalementi’s filmscores voor David Lynch (Twin Peaks!), jaren vijftig damesgroepjes en Primal Scream op z’n meest psychedelisch, overal hangt een Southern Noir sfeer overheen alsof ze rechtstreeks zijn weggelopen uit een William Faulkner roman. De van veel reverb voorziene gitaarpartijen van hoogtepunten als Candy Girl en Turkish Heights zijn voorzien van uit synthesizer afkomstige beats, wat een bevreemdende, bijna tegenstrijdige werking heeft. Het lijzige stemgeluid van zangeres Susanne Aztoria doet een beetje aan Nico denken in haar hoogtijdagen, en draagt dan ook niet bij aan de toegankelijkheid, maar wel aan de sfeer. Niet altijd even licht verteerbaar, deze spookachtige plaat, maar loslaten doet hij niet.
