Dankzij het zware Schotse accent van zanger James Graham weet je, zodra hij zijn mond open doet, meteen met welke band je van doen hebt, maar in veel opzichten klinkt No One Can Ever Know duidelijk anders dan de eerste twee platen van The Twilight Sad. De kenmerkende wall of sound is ditmaal aanzienlijk minder ondoordringbaar dan voorheen, maar dat betekent niet dat de Schotten softer zijn geworden. In samenwerking met de befaamde producer Andrew Weatherall (Primal Scream, Chemical Brothers) beweegt The Twilight Sad zich op No One Can Ever Know meer richting een industrieel geluid waarin overtuigend geëxperimenteerd wordt met synths en andere elektronica. De eerste twee albums van The Twilight Sad waren al ijzersterk, maar deze donkere en bij vlagen claustrofobisch klinkende plaat is zo mogelijk nog beter!
