TALABOT, JOHN

In deze tijd van elkaar in rap tempo opvolgende releases en hypes is het bijkans een unicum dat een album je zo betovert dat deze onder je huid kruipt en geruime tijd met je meereist. Dit is in mijn geval momenteel echter al maanden wel het geval met fIN van John Talabot. Een zeer bijzondere plaat met een compleet eigen geluid en sfeer. De Spanjaard (Barcelona) weet een sprookjeswereld te scheppen met invloeden uit diverse dance-stromingen, zonder dat er een echte stempel op valt te drukken. Balearic, italo, deephouse, ambient, allemaal aanwezig, maar wat Talabot er van smeedt is een indrukwekkend melancholisch en euforisch amalgaam. Een nog onbekende planeet om als eerste een voet op te zetten. Net op het moment dat je je ogen wilt sluiten en in trance wilt geraken klinkt er een ijselijke kreet, een valse synth of word je opgeschrikt door verknipte vocalen. Deze debuutplaat is warm en kil tegelijk en daardoor vervreemdend tot en met. Maar je wilt hem weer luisteren, en weer..en weer. Ik ben verliefd, maar ik wil dit zomerse meesterwerk met alle liefde delen met velen. Proef mee!