INTERPOL

Bij het licht van de grote stad, New York City, werkten de vier leden van Interpol hard aan de heruitvinding en revitalisering van wave-muziek. Na hun debuut-ep op het Schotse label Chemikal Underground en een sessie voor John Peel waren de verwachtingen hooggespannen. Niet ten onrechte naar nu blijkt. I will surprise you/ I come around, zingt Paul Banks in de mysterieuze opener Untitled. Daarna volgen tien songs die een vergelijking met Echo and The Bunnymen en Joy Division rechtvaardigen en tegelijkertijd onmiskenbaar van deze tijd zijn. De hoekige refreintjes van bijvoorbeeld Say Hello To The Angels zijn erg Ian Curtis, maar als het zaakje eenmaal gaat swingen zijn stadgenoten The Strokes niet ver weg. De sound van Interpol is zeker niet iel of rammelend, zoals begin jaren 80 gebruik was. Gitaarbreidelwerkjes, zware bas en krachtig drumwerk bepalen het klankbeeld van Turn On The Bright Lights. De zorgvuldig opgebouwde tracks vallen regelmatig stil voor riedels van dubbele gitaren, waarna drummer Sam Fogarino furieus invalt en de gitaren fel soleren. Een meermaals toegepaste formule die misschien wat doorzichtig is, maar wel bijzonder goed werkt. Of deze muziek progressief is of in wezen rete conservatief, is een aardige kwestie voor popgeleerden. Energiek en bedwelmend is Turn On The Bright Lights zeker. Zoals je mag verwachten van NYC.