Ondanks positieve kritieken heeft Garland Jeffreys in zijn 40-jarige carrière slechts mondjesmaat commercieel succes gehad, des te opmerkelijker dat dit album, na een afwezigheid van dertien jaar, een kleine sensatie in de USA veroorzaakte. Dat heeft alles te maken met de kwaliteit van het gebodene, want vanaf opener Coney Island Winter, een Springsteen-achtige rocker die The Boss ongetwijfeld graag zelf op zijn laatste plaat had gehad, is de felheid en veelzijdigheid van een orde die we zelfs bij Jeffreys zelf niet eerder tegenkwamen. Curtis Mayfield-Soul, Reggae, Rock ’n Roll, elke stijl lijkt hem gegoten te zitten, zonder maar een moment oubollig, of onecht te klinken. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met de uitstekende productie van Larry Campbell (ex-Dylan), aan wiens hand Jeffreys volkomen onverwacht de beste plaat van zijn carrière heeft gemaakt. Nu eindelijk uit in Europa, met twee extra tracks.
