Hij was nog geen twintig toen hij zijn debuutalbum opnam, deze zelfverklaarde discipel van Nick Drake. What The Night Said werd in 2007 niet wereldwijd uitgebracht, maar
kende wel een gastbijdrage van niemand minder dan Sufjan Stevens en kreeg zeer lovende kritieken. Blijkbaar verkiest Will Stratton, net als geestverwanten Alexi Murdoch
en Scott Matthews, de luwte, want zijn tweede en derde album verschenen alleen in eigen beheer. Post-Empire is dus al zijn vierde plaat, maar voor ons een eerste
kennismaking. Will Stratton heeft een stem die een beetje doet denken Mark Kozelek van Sun Kil Moon en de Red House Painters, met wie hij ook op muzikaal vlak het
nodige gemeen heeft. Die stem kleurt ook bijzonder mooi met die van Amelia Meath en Maia Friedman die in veel liedjes te horen zijn. Speciale vermelding verdient ook
Stratton’s prachtige, eigenzinnige gitaarspel. Hoewel hij duidelijk schatplichtig is aan anderen, overheerst de gedachte dat hier een zeer bijzondere en originele
singer/songwriter aan het werk is. Een juweeltje, deze plaat!
