Recensie
Dat Billie Joe Armstrong de laatste maanden in behandeling is voor zijn alcoholverslaving is niemand kunnen ontgaan. Het is in ieder geval ook geen publiciteitsstunt geweest, want de komende tour is voorlopig uitgesteld en daarom is besloten om de release van het slotstuk van de Uno!, Dos!, Tré! trilogie ruim een maand naar voren te halen. Lag de nadruk op Uno! op powerpop en stond Dos! bol van de garage rock, dit keer bewandelt het punkrock trio een paar keer niet eerder gebaande paden. Zo is het eerste nummer van Tré!, Brutal Love, bijna een letterlijke kopie van Sam Cooke’s Bring It On Home To Me en is afsluiter The Forgotten een heuse piano ballade. Deze experimenten pakken lang niet altijd goed uit en soms is de plaat zelfs slaapverwekkend (Drama Queen), terwijl 8th Avenue Serenade klinkt alsof het geschrapt is van het album Warning uit 2000. Wel sterk zijn de poppunk van Missing You en punkrock suite Dirty Rotten Bastards. Tré! is de zwakke schakel gebleken, na de sterke eerste twee delen.
