PRINS THOMAS

Het tweede album van Prins Thomas begint veelbelovend: in de eerste track van Prins Thomas II knetteren de ritmen en percussie verrassend nadrukkelijker dan op het te kabbelende debuut uit 2010. Prins Thomas hoort met onder anderen Todd Terje en Lindstrøm tot de Noorse tak hedendaagse pleitbezorgers van disco. Op zijn tweede album kiest hij voor een minder dromerig geluid met pittigere ritmen, zoals in Bobletekno en Flau Pappadans, waar het soms zelfs wat meer naar techno dan naar disco neigt. Ook leunt Prins Thomas gelukkig wat minder dan voorheen op jarenzeventigkitsch en gebruikt hij minder disco-stereotypen als krautrock-gitaren en lange synthesizerakkoorden. Maar gaandeweg de plaat vervalt Prins Thomas toch weer in zijn oude makke. Dat zit 'm onder meer in het tempo van de nummers, die het sukkelgangetje van een bejaarde Opel Kadett hebben. Dat is lekker voor even, maar in combinatie met de stroperige ontwikkeling en de eindeloze duur van de nummers ga je als vanzelf na een half uurtje in de sluimerstand. Jammer, want de mooie subtiele veranderingen in de groove gaan dan aan je voorbij.

(Volkskrant)