DEEP DARK WOODS
PLACE I LEFT BEHIND
Label: SUGARHILL
Releasedatum: 13-04-2012
Herkomst: NL
Item-nr: 3085145
EAN: 0015891407722
Levertijd: Gemiddeld 28 werkdagen
Recensie
Onderweg van Vancouver naar Kamloops, een karakteristieke tussenstop op weg naar Jasper National Park, rijden we door een Canadees landschap dat eruitziet zoals de formatie The Deep Dark Woods klinkt: weids, magisch, beeldend, maar toch ook weer intiem en op en top aards. Terwijl we ons kilometerslang van het ene dal naar het andere verplaatsen, en elke keer opnieuw geïmponeerd zijn door de grootse panorama’s die we te zien krijgen, luisteren we naar No Other van wijlen Gene Clark. En ook die combinatie van muziek en landschap werkt wonderwel.
Die herinnering komt steevast in mij op wanneer ik The Place I Left Behind hoor, het nieuwe album van The Deep Dark Woods. Dat komt onder meer door de frasering van zanger Ryan Boldt die in het titelnummer en in Mary’s Gone, meteen ook twee van de vele hoogtepunten op de plaat, klinkt als een jonge versie van Clark. Zijn stem heeft diezelfde tristesse, een soort onbestemd verdriet waarop Gene Clark een patent leek te hebben.
Een andere reden voor die parallel is te vinden in de intense sfeer die de songs uitademen. Het tijdelijke maar o zo pijnlijke afscheid van twee geliefden in The Banks Of The Leopold Canal, het verlangen naar wat rust in de stadsjungle in Big City Lights, de klaaglijke altcountry in Back Alley Blues (dat evengoed van The Band had kunnen zijn, maar toch helemaal van de Deep Dark Woods is), het epische The Ballad Of Frank Dupree (fraai orgeltje van Geoff Hilhorst) en de meerstemmige weeklacht Oh What A Life A Live dragen stuk voor stuk een beetje van Clarks weemoedige ziel en zaligheid in zich.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee of dat de opzet was. Maar zelfs als het valt toe te schrijven aan een handeling van het collectieve onderbewustzijn van alle groepsleden (er is tenslotte meer tussen hemel en aarde dan het oog kan waarnemen), dan is de uiteindelijke opzet van de band geslaagd: een gloedvol album maken dat innig aansluit bij de sprekende naam van de band. The Place I Left Behind slaagt daarin met de spreekwoordelijke vlag én wimpel. Die van Canada.
www.altcountryforum.nl
Die herinnering komt steevast in mij op wanneer ik The Place I Left Behind hoor, het nieuwe album van The Deep Dark Woods. Dat komt onder meer door de frasering van zanger Ryan Boldt die in het titelnummer en in Mary’s Gone, meteen ook twee van de vele hoogtepunten op de plaat, klinkt als een jonge versie van Clark. Zijn stem heeft diezelfde tristesse, een soort onbestemd verdriet waarop Gene Clark een patent leek te hebben.
Een andere reden voor die parallel is te vinden in de intense sfeer die de songs uitademen. Het tijdelijke maar o zo pijnlijke afscheid van twee geliefden in The Banks Of The Leopold Canal, het verlangen naar wat rust in de stadsjungle in Big City Lights, de klaaglijke altcountry in Back Alley Blues (dat evengoed van The Band had kunnen zijn, maar toch helemaal van de Deep Dark Woods is), het epische The Ballad Of Frank Dupree (fraai orgeltje van Geoff Hilhorst) en de meerstemmige weeklacht Oh What A Life A Live dragen stuk voor stuk een beetje van Clarks weemoedige ziel en zaligheid in zich.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee of dat de opzet was. Maar zelfs als het valt toe te schrijven aan een handeling van het collectieve onderbewustzijn van alle groepsleden (er is tenslotte meer tussen hemel en aarde dan het oog kan waarnemen), dan is de uiteindelijke opzet van de band geslaagd: een gloedvol album maken dat innig aansluit bij de sprekende naam van de band. The Place I Left Behind slaagt daarin met de spreekwoordelijke vlag én wimpel. Die van Canada.
www.altcountryforum.nl
Tracks
Disc 1
1. Westside Street
2. The Place I Left Behind
3. Mary'S Gone
4. Virginia
5. Sugar Mama
6. The Banks Of The Leopold Canal
7. Big City Lights
8. Back Alley Blues
9. I Just Can'T Lose
10. Never Prove False
11. Dear John
12. The Ballad Of Frank Dupree
13. Oh, What A Life
