Recensie
Die karakteristieke grommende stem! Dat botte aanslaan van de gitaarriff! Die zompige, dubbel ingespeelde (!), drumpartij. Alles, maar dan ook alles, aan het eerste nummer (het 8 secondes durende introotje My Bad niet meegerekend), ademt De Staat. Wat te denken van dat koortje die de lick feilloos dubbelt? Of die kippenvelbezorgende modulatie? Jazeker, uiteindelijk kun je als luisteraar tijdens All Is Dull niet anders dan concluderen: ik ben weer thuis. Ik ben weer terug in die mooie, fijne, gave muziekstaat waarvan Torre Florim, Vedran Mircetic, Jop van Summeren, Rocco Hueting en Tim van Delft de trotse burgervaders zijn…
Maar dan volgt het tweede nummer. Build That, Buy That is weliswaar redelijk uptempo, maar blijkt tegelijkertijd opvallend rustig en lichtvoetig van aard. Ach, dat komt natuurlijk door die prominente dwarsfluitpartij.
Huh? Dwarsfluit? Jawel! Nummer drie van plaat drie is het officiële startschot van een muzikale reis waarbij de grenzen van deze muzikale staat wederom danig verlegd worden. Daarbij breidt zanger Torre Florim zijn spectrum danig uit. Vaker dan ooit klinkt hij als Damon Albarn (Devil’s Blood en Refugee). Daarover gesproken: de band blijkt her en der ook als Blur te klinken (I’ll Take You, Wonderer). Maar daarbij leidt de reis van dit muzikale icoon eveneens langs hedendaagse interpretaties van eightiesbands als The Human League (Get It Together), langs zwierige, repeterende synthesizersongs (Make Way For The Passenger) tot de opzwepende percussieve electro van het slotstuk The Inevitable End. En af en toe komt er uiteraard natuurlijk ook zo’n onvervalst ronkende Staatstamper (Witch Doctor of Down Town) langs.
Kortom: de diversiteit is te prijzen en de kwaliteit is wederom van zeldzame klasse. U begrijpt: De Staat flikt het weer: I_CON is hun derde vijfsterrenplaat op rij. De uitgebreide tour na hun debuut werd opgevolgd door een prachtige Europese tour na Machinery. Voorspelling? Nu, na hun derde wapenfeit, lonkt ook de rest van de wereld.
Maar dan volgt het tweede nummer. Build That, Buy That is weliswaar redelijk uptempo, maar blijkt tegelijkertijd opvallend rustig en lichtvoetig van aard. Ach, dat komt natuurlijk door die prominente dwarsfluitpartij.
Huh? Dwarsfluit? Jawel! Nummer drie van plaat drie is het officiële startschot van een muzikale reis waarbij de grenzen van deze muzikale staat wederom danig verlegd worden. Daarbij breidt zanger Torre Florim zijn spectrum danig uit. Vaker dan ooit klinkt hij als Damon Albarn (Devil’s Blood en Refugee). Daarover gesproken: de band blijkt her en der ook als Blur te klinken (I’ll Take You, Wonderer). Maar daarbij leidt de reis van dit muzikale icoon eveneens langs hedendaagse interpretaties van eightiesbands als The Human League (Get It Together), langs zwierige, repeterende synthesizersongs (Make Way For The Passenger) tot de opzwepende percussieve electro van het slotstuk The Inevitable End. En af en toe komt er uiteraard natuurlijk ook zo’n onvervalst ronkende Staatstamper (Witch Doctor of Down Town) langs.
Kortom: de diversiteit is te prijzen en de kwaliteit is wederom van zeldzame klasse. U begrijpt: De Staat flikt het weer: I_CON is hun derde vijfsterrenplaat op rij. De uitgebreide tour na hun debuut werd opgevolgd door een prachtige Europese tour na Machinery. Voorspelling? Nu, na hun derde wapenfeit, lonkt ook de rest van de wereld.
