FRIPP & ENO

Robert Fripp en Brian Eno vatten in 1972 het plan op voor een gezamenlijk project toen ze elkaar tegen kwamen in de studio waar ze beiden aan het werk waren voor Robert Wyatt. No Pussyfooting – een kreet van Fripp die zo veel wil zeggen als geen compromissen – klinkt 35 jaar na dato nog altijd als een baanbrekende plaat. De invloed op de hedendaagse elektronische muziek is ook voor het ongeoefende oor eenvoudig te traceren. Gitarist Fripp en toetsenman Eno gebruikten voor No Pussyfooting zeer manipuleerbare bandrecorders waarmee ze hun partijen eindeloos konden stapelen. Zo weergaloos als op deze klassieker is dat nadien nooit meer gebeurd. Het oorspronkelijke album telde slechts twee lange nummers, The Heavenly Music Corporation en Swastika Girls, maar op deze heruitgave zijn er achterstevoren en op halve snelheid afgespeelde versies aan toegevoegd. Het verhaal daarachter is leuker dan de extra's zelf. Heavenly Music Corporation is namelijk verkeerd afgespeeld door een klungel van de BBC die Brian Eno's alarmerende telefoontje hierover niet serieus nam. En het verhaal over 16 als toerental in plaats van 33 komt bij gitaristen vandaan die Fripp wilden nabootsen maar hem niet konden bijbenen. Toen ze hoorden hoe prachtig de vertraagde Fripp klonk, tipten ze hem. De rest is historie.