Na zich een aantal jaren vooral te hebben gewijd aan het produceren van artiesten als Bonnie Raitt, Hugh Laurie, Rodney Crowell en nog vele anderen, heeft Henry eindelijk zelf weer eens een album gemaakt. En wat voor een album. Als producer is Joe van vele markten thuis, als solo-artiest heeft hij ons in het verleden al verblijd met een reeks prachtalbums, zoals Short Man’s Room of Blood For Stars. Op zijn vorige plaat, Reverie, tilde Joe het Americana genre zelfs naar een hoger plan, met dit nieuwe album zet hij die trend door. Joe Henry verstaat de kunst om zijn diepste gevoelsleven te vertalen in een liedje, waarbij je je als luisteraar bijna een indringer voelt. Neem bijvoorbeeld Lead Me On, een indringend liefdesliedje met een prachtige tweede stem van Lisa Hannigan, waarbij Joe in zichzelf lijkt te praten en je als luisteraar het gevoel hebt stiekem mee te luisteren. Elk liedje op dit album is een pareltje, spaarzaam maar zeer effectief gearrangeerd. Het album is in slechts enkele dagen opgenomen, met Joe’s vaste band, waar we de prachtige bijdragen van Joe’s zoon Levon op klarinet en sax niet onvermeld mogen laten. Zelf suggereert Joe dat de liedjes vooral over het huwelijk gaan, met als belangrijkste thema’s toewijding, overgave en de helende kracht van de liefde. Algemene onderwerpen wellicht, maar ze worden door Joe zo persoonlijk verwoord, in stuk voor stuk zulke prachtige liedjes, dat we gerust mogen stellen dat dit dertiende album het mooiste is dat hij tot dusverre gemaakt heeft.
Joe Henry instore in Concerto, maandag 9 juni 2014
