Dat is snel. Universeel genie Brian Eno en Karl Hyde, die we onder meer kennen van Underworld, hadden net samen het geweldige Someday World gemaakt, en nu alweer een nieuwe samenwerking, omdat ze toch lekker bezig waren. De toch behoorlijk spannende eerste plaat klinkt bijna gelikt in vergelijking met deze nieuwe, die met het breed uitwaaierende Return meteen al een statement van jewelste neerzet. Simpele lijnen weven op zijn Eno’s door elkaar tot een opzwepende climax, voortgedreven door een Afrikaans klinkend ritme. De muziek van het donkere continent, en dan vooral deszelfs westelijke kant, loopt als een rode draad door de zes nummers (de titel van het geheel was al een weggevertje), waarbij doordenderende ritmes en repeterende riffs voor houvast zorgen. DBF zou zomaar een hijgerige remix kunnen zijn van Fela Kuti, in Time To Waste wordt juju gecombineerd met wankele gospel. Geen idee wat ik van Moulded moet vinden, waarin een funkgitaar opbokst tegen bombastisch knorrende en knetterende synths, en dito drums, maar het werkt wel, zeker op de dansspieren. Gelukkig mogen we met Cells & Bells afsluitend nog even ambienttechnisch tot rust komen, maar wat een achtbaan van een plaat.
