Getrouwd, nuchter en met een nieuw label, blijkt Justin Townes Earle aan een frisse herstart te zijn begonnen. Single Mothers is misschien dan ook wel zijn meest oprechte album, met voornamelijk beschouwende en persoonlijke liedjes. Voor de trouwe fan overigens geen reden tot paniek, er is geen sprake van stijlbreuk. Muzikaal gaat hij namelijk verder waar hij twee jaar geleden gebleven was, met korte wederom opvallend soulvolle songs. Ze zijn veelal van het intieme soort en lenen zich goed voor de aanzwellende tonen van Paul Niehaus' pedal steel. Als ervaren medewerker van Lambchop en Calexico speelt hij eveneens op gitaar een belangrijke rol op dit album. Zo klinken er op ondermeer rocker My Baby Drives als ook op de bescheiden titeltrack scherpe maar subtiele gitaarpartijen. Met de liedjes op Single Mothers bewijst Justin Townes Earle zich maar weer eens een begenadigt songschrijver, zoals het ontroerende White Gardenias nog even benadrukt. Ondanks het innige karakter is het uiteindelijk vooral een veelzijdige en hoopvolle plaat geworden en met de ouderwetse speellengte van een half uurtje, kan de repeat-knop op oneindig.
