Vorig jaar werd ik blij verrast door het debuutalbum van No Joy dat werd uitgebracht door het kleine Mexican Summer. Datzelfde label verblijdt ons nu met het tweede album van Tamaryn, dat net als de plaat van No Joy volstaat met een hazy en verslavende mix van shoegaze, dream pop en Sonic Youth-achtige noise. Belangrijkste ingrediënten zijn de ingetogen zang van frontvrouw Tamaryn en de hypnotiserende gitaarlijnen van Rex John Shelverton. Absoluut een aanrader!