DOWD, JOHNNY

Gelukkig is er in tijden als deze waarin niets meer zeker lijkt te zijn, tenminste iemand waar je op kan vertrouwen en die in ieder geval nooit zal veranderen. Johnny Dowd's verhalen zijn ook op Cruel Words nog even treurig en dat is fijn om te horen. Bij geen enkele artiest lijkt het lijden zo tragisch en toch dragelijk ja, zelfs prettig, of is dit leedvermaak? Hoe het ook zij, op Cruel Words Dowd er op vooruit gegaan, nu ook zangeres Kim Sherwood-Caso weer van de partij is. Daarnaast speelt toetsenist Michael Stark een redelijk grote rol op dit album. Niet te geloven, Johnny Dowd is hierdoor zelfs funky op bijvoorbeeld House of Pain en Ding Dong. Daarbij ook soms opvallend heavy, weliswaar met een kwinkslag als bij het gebruik van een stukje Iron Man van Black Sabbath. Verbazend is de progressie die hij hier weer weet te boeken zonder van de door hem zelf ge