Verdikkie, dacht ik een originele openingszin voor mijn recensie van Robben Ford’s nieuwe plaat Into The Sun te hebben, bleek ik die zin al bij mijn recensie van vriend Ford’s vorige plaat Bringing It Back Home te hebben gebruikt: “Naar mijn weten heeft Robben Ford nog nooit een slechte plaat afgeleverd: die lome soulvolle stem met dat smaakvolle gitaargepluk zorgt er elke keer voor dat je onmiddellijk hoort dat het hier om de softe blues van Ford gaat en dat je een genoeglijk luisteruurtje tegemoet gaat.” Kan niet schelen, dit is gewoon nog steeds waar! Nou, vooruit dan, er zijn toch wel wat verschillen tussen beide platen want Into The Sun heeft net een iets scherper randje waardoor de songs een beetje meer bijten, een aangenaam gevoel. Daarbij zijn ook de gastmuzikanten zeer welkom, waaronder Sonny Landreth en Gov’t Mule’s Warren Haynes, want die zorgen dat Ford ouderwets zijn best doet en dus ons wederom een prima bluesplaat voorschotelt.
