Wie had dat zien aankomen. Tim Knol maakte drie albums met prachtige singer-songwriterpop en stal de harten van publiek en critici. Tijd voor wat dwarsigheid misschien? Met drummer Kees Schaper, bassist Eric Lensink en gitarist Melle Boersma werd het plan opgevat om de fuzzpedalen af te stoffen. Van het een kwam het ander en wie schetst onze verbazing als publiek en critici het weer hartstikke leuk vinden. Enter The Miseries dus: felle, snelle garagepunk, waarbij de melodie niet uit het oog verloren wordt; het blijft immers Tim Knol. De plaat knalt uit de startblokken met Cracking Up en Skinflint, op Trouble Finding Out wordt er wat tempo teruggenomen, maar daarna gaat het gas er weer op. In amper een half uur vliegen er twaalf nummers voorbij (inclusief een turboversie van Sorrow), zodat er geen tijd is voor een minder moment. Fijne herrie derhalve, in de traditie van The Buzzcocks en The Ramones: van je one two three four!
