BLACK BOTTLE RIOT

Na twee sterke platen en het vele toeren eiste het bandleven van de Nijmeegse southern rockers van Black Bottle Riot zijn tol. Teveel drank, verloren liefdes, overleden vrienden en het verlies van werk en zelfs onderdak. Al die ervaringen werden verwerkt in III: Indigo Blues, een grillig, intens en persoonlijk album waarop de band bezeten en grillig klinkt. De minimale aanpak van producer Sebastiaan van Bijlevelt maakt dat de muziek rauwer is dan voorheen. En waar het wringt, komt de emotie des te harder binnen. Niet dat Simon Snel nu minder goed is gaan zingen, maar juist de snik in zijn stem geeft net dat beetje extra. Ook huilt de gitaar van Mike Sedee meer dan ooit. Al vanaf het eerste nummer Time And Time Again. Opvallend is dat er is gekozen voor het boven de negen minuten klokkende One With The Dust als derde nummer op de plaat, maar ook dit voelt heel natuurlijk aan. Op alle vlakken laten de heren van Black Bottle Riot horen, dat ze de onbezonnen jeugd(dromen) definitief zijn ontgroeid.