Geen sexy hooks, maar muziek die een beetje lelijk en onvriendelijk klinkt. Die missie legde Trent Reznor zich op bij het maken van deze EP. En dus is er niet bezuinigd op oversturing. In de bijna twaalf minuten durende afsluiter The Background World, dat aanvankelijk een electro-popliedje is, gaat de schuif richting het einde dan ook steeds verder open. Wat bovendien maakt dat deze release ondanks zijn korte speelduur toch als een album klinkt. Waarop de band ieder nummer weer van een eigen smoel heeft voorzien. Zoals het voor NIN-begrippen catchy Less Than, waarin Reznors zang bijzonder goed uit de verf komt. Met voldoende schurend gitaarwerk om niet als vriendelijk te worden bestempeld. En de perfecte productie bij ieder nummer mag ook niet onvermeld blijven. Het maakt nieuwsgierig naar het derde deel van de trilogie- waar deze plaat het tweede deel van vorm.
