DRESS

Nadat in februari 2000 de bassist zijn biezen pakte en vertrok, ging Dress verder als een trio. Melodieuze zang die hand in hand gaat met rauw gitaarwerk, ingetogen gitaren die plotseling overstemd worden door heftige drums en oorverdovende stiltes die hierop volgen. Zo zou je het debuutalbum van de Amsterdamse band Dress kunnen omschrijven, en zo doe ik dat ook. Een band vol tegenstrijdigheden die bij nader inzien elkaar toch niet zo erg tegenspreken als gedacht. Toch schiet ook Dress wel eens door. In haar ingetogen momenten bijvoorbeeld; soms worden die zo lang uitgesponnen dat je verlangt naar iets spannends, iets meer actie. De muziek van Dress klinkt Amerikaans, maar niet op een platte manier. Dress klinkt zo Amerikaans als Sonic Youth en zo Brits als Placebo. En dat is best knap, voor een Nederlandse band.