Geboren in een door oorlogen geteisterd Congo, kwam Jordan Mackamapa op zijn eerste met zijn familie naar Noord London, waar hij als buitenbeentje opgroeide. Thuis hoorde hij de favoriete muziek van zijn moeder, geëngageerde soul van Marvin Gaye en Bill Withers, op straat leerde hij hip hop kennen. Met name die eerste invloed wordt duidelijk op dit debuutalbum, voor welke hij de samenwerking zocht met Dani Castelar, die we vooral kennen van zijn producties voor Paolo Nutini. Daar waar de stem van Nutini voor het rauwe randje zorgt, is het Mackamapa’s zoetgevooisde, warme stem die een vorm van melancholie geeft aan de verhalende songs over zijn opvoeding en het opgroeien tussen verschillende culturen. Het titelnummer, inclusief prachtig strijkersarrangement, wordt dan ook voorafgegaan door Lula, een kort gesprek met zijn moeder over de jaren die achter hen liggen. Een opmerkelijk, volwassen album van deze debutant, vol diepgaande soul, en vooral vol warmte en liefde.