Na wat cinematografische oefeningen zette Et Dieu... Créa La Femme in 1956 BB (dat volstond toen al) pas echt op de wereldkaart in diverse hoedanigheden: ultieme stoeipoes, mode-icoon en pionierende voorvechter van vrouwelijke zelfstandigheid. Het ongekende fenomeen BB zorgde hier en daar natuurlijk voor een handig schandaaltje op oh-la-la niveau en drong zo door tot de ontluikende popcultuur (Dylan, Lennon) en in Bardots eigen land Frankrijk stonden muzikale grootheden als Sacha Distel en Serge Gainsbourg te trappelen met deze cinematografische Helen Of Troy te werken en waarempel, dat wérkte, zelfs hoog boven de verwachting van actrice die zo nodig moet zingen. Op deze eerste(!) verzamelaar - voor de Engelstalige markt althans - lopend van 1962 tot 1970 en afwisselend sfeervol en opzwepend is de hand van Gainsbourg duidelijk aanwezig op meerdere nummers (Harley Davidson, Contact) maar de bekendste is natuurlijk tevens de grote trekker van La Belle Et Le Blues: de originele Je T'aime Moi Non Plus uit 1967, een kleine twee jaar voor de nummero uno hitversie met Jane Birkin, die Gainsbourg bij nader inzien interessanter (dûh!) vond en de versie met Bardot vergat. Aktuele duiding van de hoogbejaarde en allang teruggetrokken BB zélf versterken de liner notes van Alec Paleo van Ace Records nog eens extra. Essentiële lust voor het oor. En oog!
