BOY LER

Het eerste wat er in je op komt wanneer de plaat is afgelopen is: dit moet ik direct nog een keer draaien. De ene na de andere verrassing wordt je voor geschoteld. Zonder enige gene wordt je door een easy landschap van Radar Bros en Velvet Underground tot ferme Post-Rock gestuurd. Het duurde overigens enige tijd, het hoesje volledig ontvouwen, dat het hier over een Nederlandse band gaat. Ik kan me niet herrinneren ooit zoiets spontaans, misschien wel ontwapenend, van eigen bodem te hebben gehoord.

Ik hoop nog erg veel van deze jongens te mogen zien en horen.