JON ANDERSON

Het is alweer zo’n twaalf jaar geleden dat de wegen van de 50 jaar oude progdino en zanger/oprichter Jon Anderson scheidden. De breuk neemt zo langzamerhand dus definitieve vormen aan al weet je het met Jon Anderson, die voorheen ook al een knipperlichtrelatie met zijn band onderhield, nooit helemaal zeker. Hij heeft in de tussentijd niet stilgezeten en uiteenlopende projecten met fraaie resultaten op zijn naam geschreven. 1000 Hands is welbeschouwd niet zijn nieuwste werk want dit album zat al sinds de jaren negentig in het vat. Hij heeft nu pas kans gezien om 1000 Hands af te ronden in samenwerking met producer Thomas Franklin. Dat is een hele klus geweest voor vooral laatstgenoemde. Alleen al de ellenlange lijst medewerkers spreekt boekdelen. Duizend handen is wat overdreven maar 250 is een prima schatting. Onder de helpers, van wie velen tot de progtop behoren, de inmiddels overleden Yes-bassist Chris Squire, die enkele fantastische, zeer herkenbare bijdragen levert.
1000 Hands is een zeer gevarieerd en toch consistent album geworden met veel muzikaal spektakel, een hoog Yes-gehalte en een in bloedvorm verkerende Jon Anderson. Hij is 75 jaar maar de sleet op zijn stem is nauwelijks te horen. Er staan ontroerende vrolijke en kleine liedjes op 1000 Hands, lieve ballads ook, maar al die handen steken ook regelmatig vuurwerk af. Knap ook van producer Thomas Franklin dat hij van de ongetwijfeld nogal verbrokkelde input zo’n fraai geheel heeft weten te maken.