DEAD POET SOCIETY

De rockers uit Boston, tegenwoordig opererend vanuit Californië, hebben hun publiek op de ouderwetse manier veroverd. Vijf jaar lang toeren, voorprogramma’s, festivals, totdat iedereen één voor één veroverd was. Nu toerplannen toch even moeten wachten, was het een mooi moment om het debuut op te gaan nemen. De lange jaren on the road betalen zich uit via een superstrak op elkaar ingespeelde band, die altijd vanuit de gitaarriff start, maar daarmee in elk nummer nog alle kanten op kan. Beukend en stampend als Ministry in beenherebefore (geen typefout, diverse titels zijn middels band-eigen spellingsregels genoteerd), en inventief gitaargoochelend als Jack White in zijn wildste bui in I Never Loved Myself Like I Love You. Afgesloten wordt er met de prachtige ballad Haunted, hoewel daar vocaal bepaald geen gas wordt teruggenomen. Dead Poets Society weet de platgetreden paden van de Metal en Hardrock handig te ontwijken en laat ons met dit inventieve en energieke album weer reikhalzend naar hun live optredens doen uitkijken.