LOHUES, DANIEL

Een quote van Goethe in het Drents (Niks Is Meer Weerd As Vandaage), een hoogstaand eerbetoon aan een vriend (Da’s Mien Kameroad), een fraaie song over het platteland (Op ‘t Platteland). U begrijpt: Daniël Lohues heeft weer een album gemaakt. De treffende naam van z’n vijftiende (!) langspeler is ‘D’. Dit kersverse album bevat een selectie nummers die Lohues de afgelopen maanden schreef tijdens het reizen, maar die tevens tot stand kwamen bij de kachel in Erica. De muziek is gespeeld met het creatieve duo (Bernard Gepken en Guus Strijbosch) waarmee Lohues de laatste jaren in het theater staat.

Tekstueel schieten fijnbesnaarde boodschappen van klein en intiem naar groots en meeslepend. Maar altijd treffen ze het hart van de luisteraar. Een pareltje dat zich deels letterlijk achter het huis van Lohues afspeelt, kan, mede door een prachtig verzonnen tweede stem, zelfs uitgroeien tot lijflied.

Ook de liefde in al haar facetten wordt weer prachtig verwoord. Luister Mis Mien Engel en je denkt terug aan al je exen. Luister Zo Schier, Zo Mooi, Zo Lief en je wilt je huidige lief per direct in de armen sluiten. Steevast zorgen deze nieuwe composities van Lohues weer voor kippenvel en af en toe voel je de onvermijdelijke traan in je ooghoek opwellen.

Kort en goed? Dit album herbergt vijftien instant klassiekers die stuk voor stuk uitgroeien als vrienden voor het leven. De afsluitende zin van deze bespreking is wellicht ietwat persoonlijk van aard, maar tegelijkertijd gerechtvaardigd omdat vele luisteraars het vast met me eens zullen zijn: ’Daniël: veel dank voor D’.