ADAMS, RYAN

Een paar maanden geleden had Ryan Adams het weer eens helemaal gehad met de muziekbusiness. Na het releasedebacle van Rock N Roll en Love Is Hell, waarin hij voor de zoveelste keer in zijn carrière stuitte op onbegrip bij de platenmaatschappij, wilde Adams het dit keer volledig in eigen hand houden. Alleen singles werden er nog uitgebracht en die zouden dan bij optredens uitgedeeld worden. Kort geleden verscheen er al een hilarische discussie tussen de bazen van Lost Highway en Adams op zijn site waarin Adams niet alleen voorstelde toch maar iets van zeven nieuwe platen uit te gaan brengen dit jaar, tevens moest zijn oude werk opnieuw uitgebracht worden onder de naam Mechrobiotiocon…Die zeven albums blijken er nu ‘slechts’ drie te worden en de eerste – Cold Roses – is meteen een dubbellaar. Achttien nieuwe songs, waarvan we eentje (Dance All Night) kennen van Paradiso 2002, verdeeld over twee schijven en alle van hoog niveau. De plaat is hoorbaar beïnvloed door muziekstijlen als country (dankzij het veelvuldige gebruik van pedal steel), rockabilly (twangy gitaren) en klassieke pop en is daarmee te plaatsen ergens tussen Gold en Whiskeytowns Stranger’s Almanac. Wat meteen opvalt: Bob Dylan en Neil Young vormen weer een inspiratiebron en de broeierige productie van Tom Schick laat de stem van Adams voor in de mix komen. De tracks zijn hoorbaar live ingespeeld en dat maakt de plaat fris en levendig. Voor de titeltrack en de eerste single Let It Ride krijgt Adams vocale hulp van Rachael Yamagata die een prachtige tweede stem verzorgt. In de zomer zal dan nog September verschijnen waarna 29 in de herfst uit gaat komen. Als die albums net zo goed zijn als Cold Roses, dan belooft 2005 een memorabel jaar te worden.