Hoewel hij ook al albums onder eigen naam bracht, lijkt Carl Barat zich toch het meest thuis te voelen in een band. The Libertines en The Dirty Pretty Things waren bands die om diverse reden niet verder gingen, dus kiest hij nu de gulden middenweg, solo, maar met vaste begeleidingsband The Jackals. Zijn liefde voor punk rock met een vleugje glam blijft altijd overeind, met waarin meezing anthems als We Want More gemaakt lijken om live de boel flink op z’n kop te zetten. Rudimentaire riffs, zonder overbodige akkoorden, luidden steevast de felle songs in, waarin de gedachte aan The Clash in het algemeen en Joe Strummer in het bijzonder nooit ver weg zijn. De vergelijking met (ex?) vriend/bandlid Pete Doherty zal wel nooit weggaan, waarbij Barat het qua inzet, discipline en songmateriaal overtuigend wint.
