WHITE LIES

Het uit Londen afkomstige White Lies borduurde op haar debuut To Lose My Life wel erg makkelijk voort op de klassiekers uit de eerste en tweede postpunk golf, maar bleef overeind dankzij een prima uitvoering en werkelijk geweldige songs, waardoor de plaat uiteindelijk zelf een postpunk klassieker werd. Op de platen die volgden nam de rol van synths toe en groeide het aantal invloeden en dat is een lijn die wordt doorgetrokken op Friends. Ook op haar nieuwe plaat staat White Lies nog met minstens één been in de donkere postpunk van de late jaren 70, maar de band is ook niet vies van de grootse en deels elektronische popmuziek zoals die in de jaren 80 werd gemaakt. Dat klinkt hier en daar net wat te lichtvoetig, maar ook dit keer blijft White Lies vrij makkelijk overeind dankzij sterke songs, een rake instrumentatie en prima vocalen. Wederom een sterke plaat dus van de Londenaren.