WILLIAMS, LUCINDA

Dit is nou typisch zo'n plaat waar door een hoop mensen reikhalzend naar werd uitgekeken, maar die een stel anderen ook sceptisch zal stemmen. Het verhaal is immers bekend: in countryland had Lucinda Williams al een grote naam, toen ze in `98 ook de popwereld aan haar voeten kreeg met het fenomenale Car Wheels On A Gravel Road. Maar, aan die plaat was wel door een stoet mensen een jaar of vijf gewerkt. Zo'n werkwijze staat vaak garant voor een draak van een plaat, maar niet bij de perfectionistisch aangelegde Lucinda Williams, die vastbesloten was dat aan deze plaat alles moest kloppen. En inderdaad, op Car Wheels On A Gravel Road viel alles op z'n plaats: country, gospel, blues, Westcoastpop, gitaren, mandolines en accordeon. En de hese stem van La Williams zelf natuurlijk, die alle lettergrepen net iets te lang in haar mond laat liggen en zo lekker loom achter de melodie aanzingt. De vraag was dus: doet ze het weer? En het antwoord is (gelukkig? helaas?): nee. Essence is namelijk stukken ingetogener dan z'n voorganger, maar zeker zo indrukwekkend. De plaat opent met het schattige Lonely Girls (een soort kinderliedje, met een tekst die alleen maar een paar frases bestaat) en na het hunkerende Steal Your Love volgen er twee fraaie countryballads: I Envy The Wind en Blue. Pas dan, met het lome Out Of Touch en het John Hiatt-achtige Are You Down komt de sfeer in de buurt van Car Wheels On A Gravel Road. Maar na het geile titelnummer wordt er alweer flink gas teruggenomen, behalve dan in de uitbundige gospel Get Right With God (we komen tenslotte uit het Zuiden van de States). Er volgen dan nog drie prachtige countryballads, waarvan de afsluiter Broken Butterflies misschien wel het mooiste nummer van de plaat is. Zodat we na 51 minuten onze hoed diep afnemen voor een juweeltje van een rootsplaat.