ARCADE FIRE

De Amerikaanse muziekpers kwam de afgelopen maanden superlatieven te kort bij het recenseren van Funeral van Arcade Fire. Ook aan deze kant van de grote plas is het debuut van de band uit Montreal inmiddels bezig aan een nauwelijks te stuiten opmars, maar desondanks is er nog altijd geen zicht op een Europese release. Vreemd eigenlijk, want de unieke muziek van Arcade Fire, gedijt in het progressieve Europa waarschijnlijk nog beter dan in het aartsconservatieve Amerika. Funeral is in alle opzichten een opzienbarende cd. Een cd die enerzijds aansluit bij de reputatie die Montreal inmiddels heeft opgebouwd wanneer het gaat om experimentele muziek, maar die anderzijds ook diep is geworteld in de conventionele popmuziek. Vergelijken met andere bands is nagenoeg zinloos. Een eerste poging zou het lijstje Talking Heads, The Beatles, The Cure, Suede, Neutral Milk Hotel, Radiohead en Godspeed You! Black Emperor opleveren, maar volgende pogingen zouden minstens even lange lijsten met andere namen opleveren. Funeral is een donker en intens debuut. De leden van de band kregen het afgelopen jaar te maken met een aantal sterfgevallen in hun directe omgeving en dit heeft zijn sporen nagelaten op deze cd. Deze beklemmende sfeer maakt de muziek van Aracde Fire alleen maar mooier. Funeral bevat tien prachtnummers in bijna 50 minuten. Stuk voor stuk intens en indringend en zelfs na vele luisterbeurten nog vol verrassingen. Een wereldplaat die we hier met zijn alleen maar mooi missen. Misdadig.